Als jonge adolescent ontdekte ik mijn eerste talenten.  Echter, behalve in hobby’s, kwamen deze niet verder aan bod.  Op school werd gekeken naar hoe ik presteerde op de verschillende vakken.  Aan de hand van mijn sterkste vakken,  werd mijn studiekeuze bepaald.  Dat was zo op secundair  niveau alsook toen het er op aan kwam om een keuze te maken voor mijn verdere studies.   Ikzelf, als jong gastje, wist niet beter en fietste doorheen mijn studies met wisselende resultaten en vooral ook wisselende motivatie.  Naar mijn talenten werd verder niet gekeken .  Zonder verwijt aan mijn leerkrachten of mijn familie.  Zo was het systeem nu eenmaal.

Hetzelfde verhaal speelde zich af in mijn loopbaan.  Ik werd aangeworven op basis van mijn competenties, de dingen die ik reeds kon.  Natuurlijk leerde ik ook nieuwe competenties ontwikkelen.  De ene vond ik al leuker dan de andere, maar ook hier werd niet gekeken naar mijn talenten.  Het gebeurde dan ook een aantal keren dat ik vlug uitgekeken was op een job.  Al startte ik steeds met groot enthousiasme aan een nieuwe job en waren het best mooie en uitdagende functies, het kostte me steeds meer energie dan dat de voldoening van het werk me opleverde.  Ik deed de dingen waar ik goed in was.  Spijtig genoeg kon ik mijn talenten niet echt botvieren. 

Een aantal jaren wist ik al dat ik deze vicieuze cirkel moest doorbreken, toch bleef ik in die carrière-molen verder meedraaien.  Tot op die dag dat ik besloot dat het zo niet meer verder kon!  Al was ik sceptisch over wat loopbaanbegeleiding aanging, toch ging ik op zoek naar een loopbaancoach die het beste leek te passen bij me en startte ik een loopbaantraject met gebruik van de loopbaancheques die ik via de website van de vdab aan een spotprijs kon bestellen.  Ik koos voor een traject van 8u waarbij we samen mijn talenten  in kaart brachten en het verschil maakten tussen de dingen die me energie kosten en die me energie opleveren.  Een soort kosten-baten-analyse van mijn energiepeil.  Wat bleek?  Slechts een deel van de dingen waar ik goed in was  op het werk, mijn ‘sterke’ competenties, maakten ook ècht deel uit van mijn talenten.   De balans klopte dus niet.  Ik besliste om hier verandering in te brengen. 

Op basis van de combinatie van mijn talenten, mijn passies en mijn talentversterkende competenties ben ik voor mezelf de figuurlijke puzzel gaan leggen.  Deze puzzel heeft me geleid tot de context waarin ik best functioneer en tot de keuze van mijn huidige job als coach.  De bijscholingen die ik volgde om coach te kunnen zijn, gingen me heerlijk goed af.  Logisch, ik kon mijn talenten inzetten waardoor ik zonder moeite en met veel energie kon leren.  De opleidingen zag ik als investeringen in mijn persoonlijke ontwikkeling en in mijn eigen geluk.

Het is voor het eerst in mijn carrière dat ik niet het gevoel heb dat ik een FUNCTIE invul, neen, ik BEN coach!  Wat ik nu doe ligt in lijn met wie ik als mens ben en wil zijn.

Herken je jezelf een beetje in mijn verhaal?  Zit jij ook in een fase waarin je je afvraagt of jou huidige context wel de context is waar jij wil zijn?